"Χριστέ μου τα πάθη Σου!"

Έτσι ονομάζονται κυρίως τα, κατά τα Ιερά Ευαγγέλια των Χριστιανών, πάθη που υπέστη ο Ιησούς Χριστός για την σωτηρία του ανθρώπινου γένους τις τελευταίες ημέρες της ενανθρώπισής Του μέχρι του θανάτου Του.

Η ανάμνηση των Παθών αυτών, που λέγονται στην εκκλησιαστική γλώσσα και "Πάθη του Σωτήρος" ή "Σεπτά" ή "Άχραντα Πάθη" γίνεται κατ΄ έτος με την τέλεση ειδικών ακολουθιών και τελετών διάρκειας μιας εβδομάδας που καθιερώθηκε να λέγεται Μεγάλη Εβδομάδα.

Η Μεγάλη Εβδομάδα της οποίας κάθε ημέρα λαμβάνει πρό του ονόματος το πρόθεμα Μεγάλη, αρχίζει από την Μεγάλη Δευτέρα, που κατά τον υμνογράφο "λαμπροφορεί των παθών του Κυρίου τας απαρχάς" και λήγει το μεσονύκτιο του Μεγάλου Σαββάτου όπου και αρχίζει η ακολουθία της Αναστάσεως ή κοινώς λεγόμενης "Λαμπρής" επειδή η Κυριακή που ξημερώνει λέγεται "Κυριακή της Ανάστασης" ή "Κυριακή της Λαμπρής" ή και απλά "Λαμπρή" ή "Πάσχα".

Η κατ΄ εξοχήν όμως ημέρα των Αγίων Παθών είναι η Μεγάλη Παρασκευή όπου και κορυφώνεται το "Θείο δράμα" του Ιησού Χριστού.

Εκφράσεις: Από την ανάμνηση αυτή προέρχονται και οι παρακάτω εκφράσεις:

"Χριστέ μου τα πάθη Σου!", που συνηθίζεται να λέγεται σε αιφνίδιο δυσάρεστο άγγελμα.
"Τα πάθη του Ιησού!" που λέγονται σε χαρακτηρισμό μεγάλης κυρίως ταλαιπωρίας και βασάνων που υπέστει κάποιος.
Η ακολουθια των Αγιων Παθων (όρθρος της Μεγάλης Παρασκευής που τελείται συνήθως το βράδυ της Μεγάλης Πέμπτης) ειναι ιδιαίτερα κατανυκτικη και μεγάλη. Σ' αυτήν διαβάζονται και τα γνωστα 12 Ευαγγέλια. Το Τυπικό της ημέρας ειναι αρκετά ενδιαφέρον και σύνθετο, ενώ διασώζει και αρχαίες τυπικές πράξεις που σημερα έχουν ατονήσει ή έχουν εξαλειφθεί από τίς ακολουθίες του υπόλοιπου χρόνου, όπως μπορεί κανείς να δει και στο Τυπικό της Εκκλησίας